Özdemir Asaf’ın 14 Unutulmaz Şiiri

11/06/2016 Şiir

Özdemir Asaf’ın şiirinin geniş topluluklara ulaşmasının nedenlerinden biri, sık sık sevgiden açık, yalın bir biçimde söz etmesidir. Fakat Özdemir Asaf, asıl kolayca akılda kalan, kısa şiirleriyle ün kazanmıştır.

Özdemir Asaf, “Yaşadıklarımı şiirlerimde en yoğun yönleriyle, en kesin sandığım biçimlerde, en kısa olduğuna inandığım ölçülerle verdim, veriyorum, vereceğim.” demiştir. Özdemir Asaf’ın Şiirlerinden 19 Müthiş Alıntı adlı yazımıza da göz atmanızı öneririz.

Özdemir Asaf’ın Hayatı ve Şiirleri yazımızı da okumanızı öneriyoruz.

1. Bir Bir

Seni bende, beni sende arıyorlar,
Beni senden, seni benden tanıyorlar,
Bir birim gibiyiz tümünün gözünde,
Yarımlarımızı bütün sayıyorlar…

2. Yalnızlık Paylaşılmaz

Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.

Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.

Bir düşün’de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz

3. Evrensel Balad

Bir öykümüz olsa, duyan öyküsü sansa…
Öykümüz böylece dallanıp-budaklansa..
Bir seviden, bir övüden, o bizim öykümüzden
Giderek buluşan eller evreni sarsa..
Öykümüz de büyür büyüklüğümüzden;
Herkes sevisinde evreni kucaklarsa.

4. Umut Yaprakları

Öyle bir ilk yaz ol ki korkut yaprakları.
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgarlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular…
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.

5. Diyalog

Gözlerindeydi gözlerim,
Gözleri gözlerimdeydi.
Ellerimi tırmalıyordu elleri…
Ürperdim, birden içim titredi.

Bir gün, bir evde, bir kedi
Vardı.
O gün, bir evde, o kedi
Beni taa çocukluğumdan aldı

O gün, o evdeki, o kedi,
Bak işte, neler olmuş der gibi,
Getirdi beni gençliğime bıraktı.
Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı.

6. Tentation

Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç…
Sana diyeceklerim söylemekle bitmez.
Yıllardır yaşamamdan çaldığım zamanlar
Adına düğümlendi.
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç…
Başka şehirleri özleyelim orada seninle.
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
İkimize yetmez.

7. Şimdi

Eskiden hep giderken olsam derdim.
Bilmediğim oraları özlerdim.
Nedir dönerken, nedir aksam
Bilmezdim, bilmeden gülerdim.

Başka, hep başka bir yerde olsam.
O gelir beni bulur derdim.
İçinde neler olup olmadığını düşünmeden,
Evlerin, evlerin arasından geçip giderdim.

8. Eski Öykü

Umut bir öykü adı, başında önde gider.
Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider.

Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,
Anılarla umutlar barışık yönde gider.

Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir.
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.

Yalanlara dönüşür korkular için için.
Sıcaklığını keser duygular, düşünceler.
Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,
Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner.

9. Gölgeniz

Bir zamanlar yaralanmış gölgeniz
Yalnızlığa ıslanmış geliyor…
Şiirlerde şarkılaşmış seslerle
Duyularla durulanmış geliyor.

Her uykumda uyanıyor gölgeniz,
Gözlerime uzanıyor gölgeniz.
Karanlıkta ışıklaşmış renklerle
Özlemime boyanıyor gölgeniz.

10. Akşamın Üstü

Genç idik, umularda yalnızdık;
Anlamamanın gücü koşuşlarımızda
Ve konularımızda bir sürü yanlışlık.
Şimdiyse ağır ağır iniş yokuşlarımızda
Yalnız yalnızlık.

11. Çağrı Baladı

Belki derinde, taa derinde.
Sen benim yerimde
Ben senin yerinde unutulmuş olabiliriz;
Birbirimizi uyandırsak…
Desek birbirimize
Haydi kalk gidelim yerlerimize;
Belki birbirimizi bulabiliriz.

12. Sesiniz

Siz gittiniz, gittiniz.
Ben kaldım, kaldım, kaldım,
Sesiniz kaldı, onda kaldım.
Yöneldim yüzünüze baktım,
Yöneldim gözlerinize baktım.
Orada yansıyan bana baktım.
Yalnızlığımı nasıl anlayacaktım.

13. Ki

Yanılmıyorsam, saygılarla yalnızdım..
Saygılar duymasaydım, yanılmazdım..
Yaslanacak anılarım olsaydı,
Söyleye söyleye, böyle saklamazdım.

14. Kaldım

Seni düşlerime aldım.
Uykusuz kaldım.
Seni uykularıma aldım, düşsüz kaldım.
Başıma aldım, sensiz;
Gönlüme aldım, başsız.
Sensiz yollarda pulsuz.
Pullarda mektupsuz kaldım.
Sana adlar aradım,
Ardında adsız kaldım.