Sizlerden gelen yoğun ilgi üzerine Türk resim sanatında önemli bir yere sahip olan ressamlarımızı ve tablolarını derlemeye devam ediyoruz.
Önceki yazımız olan Bilmeniz Gereken 16 Türk Ressam ve Tabloları’na buradan ulaşabilirsiniz. Bu yazımızda sizlere 10 Türk ressam ve tablolarını anlatıyor olacağız. Devamını ise önümüzdeki günlerde yayınlıyor olacağız.
1. Burhan Uygur (1940 – 1992) – Çiçekler Bir gün Solar ve Ölür Fakat Çiçeği Takan Ebediyen Yas Tutmaya Mecbur Değildir (1976)
Burhan Uygur resminde, simge yaşamın kendisine dönüşüyor. Gerçek yaşamdan alınan sahneler, sanatçının düş gücüyle birleşmiş ve anılarda kalan nesnelerin, duygu ve düşüncelerin katılmasıyla dışavurumcu bir ifadeye dönüşmüştür.
Resimlerine, sergilerine şiirsel adlar vermiştir. Yakın arkadaşı Can Yücel onun için “Bu herif karnabahar değil, karnı güneş, bu herif ressam” demiştir.
Burhan Uygur’u eşi şöyle tanımlıyor:
“Kurallardan hoşlanmazdı. Onu sınırladığını düşünürdü. Ama disiplinliydi aynı zamanda. Kalıbına sığmazdı. Gece aklına eser esmez, dışarı çıkardı. Aslında gece gündüz fark etmezdi onun için. Yapıtlarında da bunun görülebildiğine inanıyorum.”
2. Adnan Turani (1925 – ) – Trio
Neredeyse tüm resimlerinde bir keman, kemancı ya da müzisyenler bulunur. Resimlerinde pek ayrıntı göremezsiniz, daha ziyade silüet çizer. Resimlerinde konu doğa biçimi değil, doğa etkisinin ona heyecan veren biçimidir.
Turani’ye göre, renkleri kullanmak, tanımak, biçimlenmiş bir renk heyecanı yaşamak, müzikle dolu bir orkestra şefinin coşkusunu duymak gibidir.
3. Utku Varlık (1942 – ) – Solgun Bir Gül Dokununca
Resimlerinde gizemli veya mistik bir anlatımın ruh halini hissedersiniz. “Düş giderek resme dönüşüyorsa, resim de sonuçta düşe dönüşür.” der. Utku Varlık’ın resimleri sanki hep aralık duran bir pencereden içeriye değil de, dışarıya sızan bir esintidir.
4. Erol Deneç (1941 – ) – Osman Gazi’nin Rüyası
Fantastik tarzın ilk Türk temsilcisidir. Ama kendi deyimiyle üst gerçekçidir. Ona göre sürreal, gerçeğin ne üstünde ne dışında gerçeğin ta kendisidir. Gündelik gerçek ona asla yetmedi. Görünenin üstündeki üst gerçeğin peşinde oldu. Bu resmi, Osman Gazi’nin Osmanlı Devleti’nin kuruluş aşamasında gördüğü rüyayı, Osmanlı İmparatorluğu’nun büyümesini ve yayılmasını anlatıyor.
5. Burhan Doğançay (1929 – 2013) – Silent Ships
Soyut resim alanında sayılı ressamlarımızdandır. Duvarlar, kapılar, kurdeleler gibi serileri vardır. Mavi Senfoni adlı eseri 2009 yılında, yaşayan bir Türk ressama şimdiye dek verilen en yüksek fiyattan satıldı. Doğayı en iyi öğretmen olarak niteleyen sanatçı, bu resmi 1960 yılında yapmıştır. Yahya Kemal’in Sessiz Gemi şiirine atıfta bulunmuştur. Doğançay, gittiği ülkelerde en çok duvarlardaki yazı ve resimlerden etkilenmiş. Buradan topladığı verilerle, çalışmalarını bunun üzerine temellendirmiştir.
6. Zeki Faik İzer (1905 – 1988) – Mavi At
Zeki Faik İzer, ünlü ressam İbrahim Çallı’nın öğrencilerindedir. 1950’li yıllardan itibaren bağımsız non-figüratif bir yönde, çizginin ve rengin ortaklaşa oluşumunu kapsayan aktif bir dinamizm çerçevesinde, soyut bir şekilde gelişmiştir. Resimlerinde çizgi ve renk bağlamında kendi ifade ölçülerinin dışına çıkmamaya özen gösterdi. Devinim ve ritmi resimsel kılmak istedi. Konuyu daima sanat eserinin çıkış noktası gördü, amaç edinmedi. Doğanın ritmini, çelişkilerini, karşıtlıklarını, uyumunu anlatmak istedi.
7. Komet (1941) – Figürlü Kompozisyon
Gerçek adı Gürkan Çoşkun’dur. Ender gravür sanatçılarımızdandır. Kuyruklu yıldız anlamına gelen Komet adını bir müzik grubundan esinlenerek almıştır. Bir ayağı Paris’te olduğundan, bu kültür sentezinden etkilenmiştir. Resimlerinde hep bir kaçma hali vardır. Komet’in karakterleri kaçıyor gibi yaparken, havada asılı kalıyor. Hem devinim hem devinimsizlik hali… Resimlerinde figür önde görünse de asıl hakim geri plandı. Mekan yoktur, herşey boşlukta durur.
8. Ömer Uluç (1931 – 2010) – Kadın ve Yaratık
Fırçayı büyük ritmik hareketlerle kalem gibi kullandığı resimlerinde, renkli boya lekelerini arma benzeri, kapalı biçimlere ve sıkışık yumaklara dönüştürdüğü yazı-çizi eylemine girişir. Bu resimler figürsel ya da soyut boya lekeleri olarak düzenlenmiştir. Kendi kuşağının en avangart sanatçısıdır. Bu nedenle, hep yenilik peşinde koşmuştur. Yalnızca tuval resmi yapmamıştır. Değişik malzemeleri kullanarak kendini yenilemiştir.
9. Selim Turan (1915 – 1994) – Figürlü Kompozisyon
Paris’e gittikten sonra soyut resme yöneldi. Kübizmin geometrik yapısını bozarak, yapının taşıyıcılarını soyut öğeler olarak resmine yerleştirdi. Büyük lekeler içinde beliren yapı bir figür, bir nesne manzaranın bozulmuş halidir. Bu resminde de olduğu gibi Anadolu folklörünü hareket noktası aldığı pek çok özgün eseri vardır. Ah Minel Aşk, Sarıkız gibi halk resim geleneğinden esinlenerek resimler yaptı. Minyatür ve tezhip çalışmaları da vardır. Şu sözü ne kadar önemlidir:
“Sanat toplumda vardır ve toplum kadar sanat vardır.”
10. Turgut Zaim (1906 – 1974) – Yörükler Köyü
Türk folklör ve geleneğinden yararlanıp Anadolu yaşamından aldığı konuları işlediği resimleriyle ünlendi. Turgut Zaim’in resmi kendi kuşağının ressamları arasında olduğu kadar, onu izleyen kuşaklar içinde de yöresel ve ulusal Türk resminin tipik ve benzersiz örneği olarak yorumlanmıştır. Onun resimlerinde hamur açan, çocuğunu emziren kadınlar, keçiler, halı dokuyan kızlar izleyenleri bir mutluluk düşüncesine götürür. Onun resminde tasa, kaygı yerini umuda ve sevince bırakır.
Kaynak
nalanyilmaz.blogspot.com, turkishpaintings.com, resimkalemi.org, tarihnotlari.com, breakfastatmonk.com
Çok güzel olmuş ellerinize sağlık.Ödevime de yardımcı oldu. Çok sağ olun.