Hulusi Kentmen, Nubar Terziyan, Ahmet Tarık Tekçe başta olmak üzere siyah beyaz Türk filmlerinin unutulmaz yardımcı erkek oyuncularını hatırlayalım.
1. Hulusi Kentmen (1912 – 1993)
Hepimizin dedesi olmasını isteyecek kadar sevdik onu. Tatlı sertti, otoriterdi ama hep babacandı, iyi kalpliydi, yufka yürekliydi. Hulusi Kentmen, Yeşilçam filmlerinin temel klişesi zengin-fakir karşıtlığında, olumlu bir zengin figürü olarak ortaya çıkmıştır. Hulusi Kentmen pos bıyıkları, röpdoşambırı, fötr şapkasıyla çoğunlukla patron baba rolüne hayat vermiştir. Kimi zaman toprak ağasıdır, kimi zaman tüccar, çoğu zaman ise fabrikatördür.
2. Nubar Terziyan (1909 – 1994)
Nubar Terziyan, kırmızı yanaklarıyla hafızalarımıza yer eden, sinemanın Tonton Baba lakaplı ustası. Ermeni olduğunu saklamayan ve kendi ismini kullanan nadir Yeşilçam oyuncularından biri olan Terziyan, daha ziyade iyi yürekli aile reisi rolleriyle geniş kitlelerce tanındı. Sokakta süt satan bir dedeyi, babacan bir polisi, aşıklara öğüt veren amcayı da oynadı ama tüm rollerinde biz onu dedemiz, aile büyüğümüz gibi sevdik.
3. Ahmet Tarık Tekçe (1920 – 1964)
Ahmet Tarık Tekçe, kendine has oyun tarzı ile oynadığı her filmde kendini sevdirmiştir. Kötü adam karakterinin içine yer yer komedi mimikleri yerleştirir. Bu oyun tarzı Ahmet Tarık Tekçe’ye her filmde oynayabilen ve çok tutulan kötü adam unvanı kazandırır. Öyle ki 1960 yılında 23 filmde oynayınca “Kitapsız ilim, Ahmet Tarık Tekçe’siz film olmaz” sloganının doğmasına neden olmuş. Kötü adam oynamasına rağmen gülüşü, sempatik hali ile jönlerden daha çok sevilir. 1964 yılında geçirdiği trafik kazasında 44 yaşında yaşama veda eder.
4. Suphi Kaner (1933 – 1963)
Türk sinemasında oyuncu, yönetmen, senarist, dublaj sanatçısı ve yapımcı olarak çalışan Suphi Kaner hep güldüren ve hüzünlendiren bir oyuncu olmuştur. Yaşadığı yoksul ve çileli geçmişin yarattığı tahribat yakasını bırakmamış, alkole sığınmıştır. Alkolle sorunu olduğu için setlerde de sorunlar yaşar, film şirketleriyle arasında anlaşmazlıklar çıkınca film şirketleri Suphi Kaner’e boykot uygularlar, işsiz kalır. 1963 yılının Ağustos ayında, henüz 30 yaşındayken arkadaşının evinde, üç kutu uyku ilacı içip 3 yaşında ikiz çocukları Aşkın ve Taşkın’ı babasız bırakarak yaşamına son verir.
5. Hüseyin Baradan (1932 – 2004)
Türk sinemasının iyi kalpli kötü adamlarından Hüseyin Baradan aslında foto muhabiridir. Bir film yapımcısının kendisine oyunculuk teklif etmesiyle sinemaya adım atmış ve yıllar içinde yüzlerce filmde rol almıştır.
6. Kadir Savun (1926 – 1995)
Kadir Savun aynı dönemde kötü adam karakterleriyle ünlenen ve halkın nefret ettiği adam olan Erol Taş’ın zıttıydı adeta. Merhamet, sadakat ve vefa gibi duyguları aşılardı izleyenlere. Hep babacan rollerde gördük onu. Kimi zaman mafya liderini sağ kolu, kimi zaman da yaşayacak evi bile olmayan gariban birisini canlandırdı.
7. Cevat Kurtuluş (1922 – 1992)
Yeşilçam’daki lakabı 1001 surat olan Cevat Kurtuluş, alt dudağı bükülmüş, saçları ortadan ikiye ayrılmış, uzun boyuna rağmen hafif kambur yürüyen ve kendisiyle bütünleşen papyonuyla her mimiği her bakışıyla mizah dolu bir oyuncudur. Selim İleri “Üstün yetenekli bir sanatkar olarak, dünya çapında bir yeteneğe sahip olması sinemada konumlandırılan yerinin şapsal garson ve aptal uşaktan öteye gidememesini engelleyemeyecekti maalesef.” der.
8. Sami Hazinses (1925 – 2002)
Sami Hazinses, gerçek anlamda bir sinema emekçisi. Sinema seyircileri yıllarca onu, komik rollerde, yan rollerde, karakter oyuncusu olarak izledi. Samuel Uluç olarak Diyarbakır’da doğan ermeni sanatçılarımızdan birisi olan Sami Hazinses’i pek çok sinemasever, şair yanını, sesinin güzel olduğunu, pek çok dilde şarkılar söyleyebildiğini ve yayınlanmış bir şiir kitabının olduğunu bilmeyebilir. Hazinses filmlerinde, hep ağlamayla gülme arasında gidip gelen yüz ifadesiyle, başroldeki delikanlının en iyi arkadaşı ya da filmin şamaroğlanı arasındaki bir yerdedir.
9. Necdet Tosun (1925 – 1975)
Necdet Tosun şişman, sevimli, güleryüzlü aşçı rolüyle ağlatan siyah beyaz filmlerde hep güldürmüştür. Genellikle köşk filmlerinin yemeden duramayan aşçısı, köşkün küçük hanımı Filiz Akın’ın gözbebeğidir. Filmlerinde Necdet Tosun genç kızlar ya da Ayşecik gibi yumurcakların muzurluklarının bazen aracı bazen de hedefidir.
10. Vahi Öz (1911 – 1969)
Gerçek adı Vahe Ozinyan olan Ermeni sanatçılarımızdandır Vahi Öz. Karikatürlerde hizmetçileri köşeye sıkıştırıp öpmeye çalışırken yakalanan orta yaşlı zengin Horoz Nuri, 1950’lerde köyden kente göç eden zengin hacıağa, Mualla Sürer’le oynadığı Rüknettin tiplemeleriyle tanınan Öz’ün hiç renkli filmi yoktur. En bilinen replikleri şunlardır: “Aferim oğlum Mehmet, sana da prafo”, “Alo, Tayfur, sen misin? Nasılsın? İyi misin ulan itoğlu it.”
11. Öztürk Serengil (1930 – 1999)
Öztürk Serengil şapkası, farklı bıyığı, danslarıyla, kendisine özgü vurgulamalarıyla ifade ettiği ‘‘Yeşşeeee, kelaj, mangıraj, şepkemin altındayım, hötöröf, abidik gubidik’’gibi kelimeleriyle siyah beyaz filmlerin unutulmaz oyuncularından olmuştur. Özellikle Adanalı Tayfur tiplemesiyle.
